Σε μια εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη, η Αλεξάνδρα Πασχαλίδου μιλάει, μεταξύ άλλων, για το μεγάλωμα από την γιαγιά της και τις δυσκολίες που αντιμετώπισε σε πολύ μικρή ηλικία.
«Για τρία χρόνια τουλάχιστον έζησα με τη γιαγιά μου,
που δεν ήξερε να διαβάζει και να γράφει…»
Αλεξάνδρα Πασχαλίδου
Για τις δυσκολίες που αντιμετώπισε σε πολύ μικρή ηλικία και το μεγάλωμα από την γιαγιά της μίλησε, μεταξύ άλλων, η δημοσιογράφος, παρουσιάστρια και συγγραφέας, Αλεξάνδρα Πασχαλίδου. Σε μία εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη που παραχώρησε στη Λιλή Πυράκη και το vidcast με τίτλο «Restart».
Με αφοπλιστική ειλικρίνεια, περιγράφει τη ζωή της στην Ελλάδα της Χούντας και την μετανάστευση της στη Σουηδία. Μοιράζεται εμπειρίες ως παιδί Ελλήνων μεταναστών, για το πώς ένιωσε το βάρος του περιθωρίου και τις δυσκολίες μεγαλώνοντας μέσα σε ένα «σενάριο» που άλλοι είχαν γράψει….
Δείτε στο παρακάτω vidcast, την εφ’ όλης ύλης
συνέντευξη της Αλεξάνδρα Πασχαλίδου
«Η ζωή μου ξεκίνησε σε ένα πλυσταριό μες στη δικτατορία. Ήμουν προετοιμασμένη, γεννημένη, για την απόλυτη αποτυχία. Γεννημένη από δύο γονείς, φτωχούς ανθρώπους, που πραγματικά παλεύανε στη ζωή. Που ήξεραν ότι δεν είχαν ιδιαίτερες δυνατότητες και προοπτικές.
Με άφησαν, λοιπόν, στη γιαγιά μου, σε ένα μικρό χωριό έξω στη Βόρεια Ελλάδα» εκμυστηρεύτηκε αρχικά η Αλεξάνδρα Πασχαλίδου.
Ιστορίες του ξεριζωμού
«Η μητέρα μου δούλευε σε ένα υφαντουργείο, ο πατέρας μου ήταν φαντάρος κάπου στον Έβρο. Πάρα πολύ δύσκολες εποχές. Και εγώ μεγάλωσα εκεί, για τρία χρόνια τουλάχιστον, έζησα με τη γιαγιά μου που δεν ήξερε να διαβάζει και δεν ήξερε να γράφει.
Αναλφάβητη γυναίκα, δεν είχε πάει στο σχολείο καν. Βέβαια, η γιαγιά μου με μεγάλωσε με παραμύθια, αλλά τι παραμύθια… πονεμένα παραμύθια», πρόσθεσε η παρουσιάστρια.
«Μου μιλούσε μόνο Ποντιακά και με μεγάλωσε με ιστορίες του ξεριζωμού από τον Πόντο. Που αναγκάστηκαν δηλαδή να έρθουν, να ξεκινήσουν με άδεια χέρια οι άνθρωποι…»
Ιστορίες από τον πόλεμο, τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο και τον εμφύλιο που έχασε δύο παιδιά, που έχασε τα πάντα. Ήταν μια γυναίκα, όμως, μαχητής της ζωής που δεν το έβαζε ποτέ κάτω» συμπλήρωσε, ακόμα, η Αλεξάνδρα Πασχαλίδου.
Η ζωή στη Σουηδία
«Μία μέρα έρχεται η μητέρα μου και ο πατέρας μου και με παίρνουνε και με πάνε Σουηδία. Είμαστε σε ένα τρένο τρεις μέρες και τρεις νύχτες. Δεν ήξερα καν τι είναι η Σουηδία, που είναι η Σουηδία. Εγώ απλά έκλαιγα γιατί έχασα τη γυναίκα που εγώ την αποκαλούσα μαμά, τη γιαγιά μου. Και έτσι λοιπόν μεγαλώνω στη Σουηδία», συνέχισε η δημοσιογράφος.
«Δεν πίστευα ποτέ ότι η ζωή θα είναι ρόδινη,
ήξερα ότι θα έπρεπε πραγματικά να βασανιστώ»
«Πρόσφυγες, μετανάστες, όλοι μες τη φτώχεια. Όλοι όμως με ένα όνειρο για να ξαναχτίσουν τη ζωή τους, να κάνουν ένα restart. Και μέχρι που έμαθα Σουηδικά και ανακάλυψα ότι μας θεωρούσαν όλους αποτυχημένους.
Μας περιγράφανε ως βάρος στην κοινωνία, ως παράσιτα. Μας περιγράφανε έτσι, γιατί ήμασταν ξένοι, με πάρα πολύ άσχημο τρόπο και άσχημα λόγια, υποτιμητικά πολλές φορές. Δεν βλέπανε το πόσο βασανιζόμασταν. Να μάθουμε τη γλώσσα, να προσφέρουμε στην κοινωνία, να χτίσουμε τις ζωές μας».