Πόντιος περήφανος

Για την καταγωγή μου

Πόντιος περήφανος για την καταγωγή μου
- Από μικρός άκουγα τη λέξη «πατρίδα» κι έβλεπα τη νοσταλγία να ομορφαίνει τα ρυτιδιασμένα πρόσωπα της γιαγιάς μου και του παππού μου. Όταν οι προπάτορες μου έφυγαν, άρχισα να ταξιδεύω στους τόπους των ονείρων τους...

Κι όπως ο ζωγράφος πετά περίτεχνα χρώματα στους πίνακές του, έτσι κι εγώ στολίζω τα άσπρα χαρτιά, με ζωντανή νοσταλγία μιας Ανατολής που δεν χάθηκε.

Και, πιστέψτε με, είναι σαν να μην πέρασε ούτε μια στιγμή από το μακρινό 1922. Είναι όλα εκεί, ακόμα πιο όμορφα από τις περιγραφές.

Γιατί, όπως λέει και ο Μικρασιάτης νομπελίστας ποιητής μας...

«Η γης δεν έχει κρικέλια για να την πάρουν στον ώμο και να φύγουν»

Και πόσο μάλλον οι πολιτισμοί...

Είναι ίσως αμαρτία για κάποιους, αλλά νιώθω περισσότερο Μικρασιάτης, παρά Ευρωπαίος...

Πόντιος περήφανος για την καταγωγή μου!

Και ίσως μεγαλύτερη αμαρτία είναι που νιωθω πιο άνετα, πιο βολικά εκεί στην μακρινή Τραπεζούντα του Πόντου, στην Κωνσταντινούπολη, στην Ίμβρο, στην Προύσα, στη Σμύρνη, στην Λιβερά της Ματσούκας.