Είναι Πόντιος από την πλευρά του πατέρα του. Έτσι, όταν του ζητήθηκε να γράψει μουσική σχετική με τη καταγωγή του, δεν δίστασε καθόλου. Άλλωστε, ο ερμηνευτής – συνθέτης και βιρτουόζος του μπουζουκιού Χρήστος Παπαδόπουλος είχε εμπνευστεί ξανά από τις ρίζες του στο παρελθόν.
Με εμπνέει μια ωραία σκηνή – μια δραματική εικόνα κι εκεί πάνω δουλεύω μουσικά…
Καταγωγή
Γέννημα θρέμμα των Γρεβενών, με μητέρα Μακεδονίτισσα και παππούδες Πόντιους που τον μπόλιασαν με τις ιστορίες και τις αφηγήσεις της εξορίας, αλλά και της δύσκολης προσαρμογής στην Ελλάδα, ο καλλιτέχνης δεν μπορούσε παρά να μην επηρεαστεί από τη καταγωγή του.
Έτσι, όταν έφυγε η γιαγιά του πλήρης ημερών το 2013, όλα αυτά ξεπήδησαν μέσα στο μυαλό του σαν χείμαρρος. Το ίδιο βράδυ έγραψε έξι μουσικές από τις δώδεκα του πρώτου Ποντιακού του δίσκου με τίτλο «Αυτή η γη έχει φωνή».
Ακολούθησε ένα ακόμη άλμπουμ με Ποντιακά και ταξίδια στη Τραπεζούντα και στα χωριά των προγόνων του. Το 2014, τα τραγούδια αυτά παρουσιάστηκαν στο Μέγαρο Μουσικής της Θεσσαλονίκης και της Αθήνας.
Το Κόκκινο Ποτάμι
Τώρα, κουβαλώντας αυτές τις μνήμες, έντυσε μουσικά τη σειρά του Μανούσου Μανουσάκη «Το Κόκκινο Ποτάμι». Από τις μελωδίες αυτές, το ομότιτλο τραγούδι με ερμηνεύτρια την Ελεωνόρα Ζουγανέλη έγινε ένα από τα πιο δημοφιλή ακούσματα αυτής της περιόδου και παίχτηκε πολύ σε όλα τα ραδιόφωνα.
Επισημαίνει ο Χρήστος Παπαδόπουλος:
«Όταν γράφω μουσική, σίγουρα με ενδιαφέρει η επιτυχία, γι’ αυτό άλλωστε διαλέγω τους κατάλληλους ερμηνευτές για να απογειώσω τις δημιουργίες μου. Στη συγκεκριμένη περίπτωση επέλεξα τους στίχους Κώστα Μπαλαχούτη και την ερμηνεία της Ελεονώρας Ζουγανέλη».
Μάλιστα προσθέτει πως έγραψε πάνω στη φωνή της ερμηνεύτριας, χωρίς εκείνη να το γνωρίζει:
«Πάντα όταν γράφω ένα τραγούδι σκέφτομαι τη φωνή ενός μεγάλου ερμηνευτή και τις πιο πολλές φορές υλοποιείται».
Αυτά όσον αφορά τα τραγούδια. Εκείνον όμως τον ενδιαφέρει η μουσική, τα όργανα, το παιχνίδι της μελωδίας «έξω από εταιρείες, κυκλώματα και δοσοληψίες…», όπως διευκρινίζει.
«Με εμπνέει μια ωραία σκηνή, μια δραματική εικόνα κι εκεί πάνω δουλεύω μουσικά. Δυστυχώς το αυτί του Έλληνα δεν είναι ακόμη εξοικειωμένο με την ορχηστρική μουσική, αλλά σιγά – σιγά γίνεται κι αυτό.
Στη συγκεκριμένη σειρά (Κόκκινο Ποτάμι) κυκλοφόρησα στο κανάλι μου στο YouTube , πάνω από 10 οργανικά θέματα με τίτλους, μέσα από τη δράση της σειράς. Όπως το Adamoma, Agdagmaden, το τραγούδι του Μίλτου και της Ιφιγένειας κ.α.».
Παιδιά από τη Πάτρα
Πρώην «Παιδί απ’ την Πάτρα», ιδρυτικό μέλος του σχήματος που άλλοτε άφησε εποχή στην Ελληνική μουσική σκηνή μέσα από το λαϊκό του ρεπερτόριο, ο Χρήστος Παπαδόπουλος επιστρέφει συχνά στην εποχή που συγκροτήθηκε το γκρουπ από μια παρέα φοιτητών, στη πρωτεύουσα της Αχαΐας. Σημειώνοντας:
«Όποιος δε νοσταλγεί τα φοιτητικά του χρόνια λέει ψέματα. Ήταν τα χρόνια της αθωότητας, της νεανικής και άφοβης ορμής. Με αυτά τα όπλα, κατορθώσαμε τη δεκαετία του ’80 να πρωταγωνιστήσουμε στο Ελληνικό τραγούδι, χωρίς να πάρουν τα μυαλά μας αέρα».
Παράλληλα όμως με όλα αυτά δεν έπαψε να ψάχνεται μουσικά, με μαθήματα Jazz στη δεκαετία του ’90, ταξίδια στην Ανατολή και αυτοσχεδιασμούς με ντόπιους μουσικούς. Επίσης, το 1995 ξεκινώντας μουσική εκπομπή στο κανάλι Seven X, αυτοσχεδίασε με τους καλύτερους μουσικούς της χώρας.
Η δύσκολη εποχή της πανδημίας
Και τώρα, αυτή τη δύσκολη εποχή, πως πορεύεται ο ίδιος μετά από όλα αυτά;
«Νομίζω ότι με την πανδημία αυτή, έρχεται μια τεράστια αλλαγή προς το χειρότερο. Ειδικά στους μουσικούς, που οι απολαβές τους είναι μισές και πολλές φορές το ένα δέκατο των τραγουδιστών. Δεν βλέπω φως στο τούνελ ούτε στη χειμερινή σεζόν που θα ακολουθήσει. Έτσι πιστεύω ότι από τον χώρο μας θα αποχωρήσουν πολλοί».
«Για εμάς τους δημιουργούς, τα πράγματα είναι αλλιώς. Γιατί το γράψιμο της μουσικής είναι πρώτα ψυχοθεραπεία, μετά ευχαρίστηση και αν έρθουν και κάποια χρήματα όλα καλά. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη απολαβή, από το να ακούς τραγούδια σου στο Ραδιόφωνο», απαντά ο Χρήστος Παπαδόπουλος καταλήγοντας.
Το διαβάσαμε ΕΔΩ