Η συγκλονιστική και συγκινητική ιστορία του Σέργιου Αφεντουλίδη, στρατιώτη του Σοβιετικού Στρατού, ο οποίος σκοτώθηκε στον πόλεμο κατά των Μουτζαχεντίν, την Άνοιξη του 1983. Ονειροπολώντας, χωρίς να ξέρει γιατί πολεμούσε.
Οι συγγενείς του δεν έμαθαν ποτέ, πως σκοτώθηκε και που είναι θαμμένος
Πολεμώντας με τα Σοβιετικά στρατεύματα
Μία από τις Ποντιακές οικογένειες που ήλθε από τον Καύκασο στην Ελλάδα το 1992, ήταν του Αφεντουλίδη, με ένα μέλος της λιγότερο, καθώς έλλειπε ο Σέργιος Αφεντουλίδης. Ο οποίος σκοτώθηκε δέκα χρόνια πριν, τον Απρίλιο του 1983 στο Αφγανιστάν, πολεμώντας τους αντάρτες Μουτζαχεντίν με τα Σοβιετικά στρατεύματα.
Οι σκληροτράχηλοι Αφγανοί πολεμιστές, βρήκαν στις τσέπες του και διάβασαν την κομματική ταυτότητα του: «Σεργκέϊ Αφιντιλίντι» (Σέργιος Αφεντουλίδης), γεννήθηκε το 1963 και σκέφτηκαν…
Αυτός θα πρέπει να ήταν από την φύτρα των Αργοναυτών, που αναζήτησαν το «χρυσόμαλλο δέρας» στα βουνά του Καυκάσου
Τα πράγματα του νεκρού τοποθετήθηκαν ευλαβικά από Αφγανικό χέρι στον κόρφο του, για να μπορέσουν μετά οι Ρώσοι που θα τα έβρισκαν να τα παραδώσουν στους συγγενείς του…
Οι Σοβιετικοί στο Αφγανιστάν μάζεψαν τα προσωπικά είδη του νεκρού στρατιώτη Σέργιου Αφεντουλίδη: Ένα ρολόι, την κομματική ταυτότητα της νεολαίας «Κομσομόλ», ένα σημειωματάριο με προσευχές, ποιήματα και φωτογραφίες συγγενών του.
Ο Σέργιος Αφεντουλίδης, επρόκειτο να απολυθεί από τον Στρατό το καλοκαίρι του 1984. Ονειροπολούσε αντικρίζοντας τα Αφγανικά βουνά και αυτό φαίνεται από ένα ποίημα που έγραψε και βρέθηκε στο σημειωματάριό του:
«Τίκι – τάκ η καρδιά του σωφέρ στο βολάν,
μπροστά, στην πλαγιά, τα παιδιά του Αφγάν.
Με της μέρας το φώς, πως να βγεις στο βουνό,
όταν μπρος στο παμπρίζ στήνουν τα βόλια χορό;»
Ονειροπολούσε, χωρίς να ξέρει γιατί πολεμούσε. Αλλά η μοίρα θέλησε το όνομα Αφεντουλίδης να ξυπνήσει τις μνήμες, με τις οποίες είναι φορτωμένα τα παιδιά του Αφγάν από την μυθολογία ακόμα, με τον κοσμοκράτορα Μακεδόνα πολέμαρχο και στρατηλάτη Μεγαλέξανδρο.
Στα τμήματα αυτά, υπηρετούσε και ο νεαρός Σέργιος Αφεντουλίδης, που όταν σταματούσε η μάχη απομακρυνόταν σε πυκνές φυλλωσιές για να προσευχηθεί ανενόχλητος και αθέατος, όπως του είχε μάθει κρυφά η μακαρίτισσα γιαγιά του.
Η πίστη στην Ορθοδοξία
Στο σπίτι του στον Καύκασο, σ’ ένα μικρό δωματιάκι στο υπόγειο, η γιαγιά του άναβε το καντήλι μπροστά στις εικόνες που είχαν φέρει από τα χωριά του Καρς, τυλιγμένες σε πετσέτες.
Τα μόνα που πήραν τότε μαζί τους, μαζί με τις μνήμες τους…
Ο Σέργιος Αφεντουλίδης πίστευε στην Ορθοδοξία, όπως προκύπτει από το σημειωματάριό του, με προσευχές, όπως το «Πάτερ ημών», το «Πιστεύω», το «Αναστάς ο Ιησούς από τον τάφο», το «Άγγελε φύλακα», όλα στα Ελληνικά με Ρωσική γραφή.
Μέσα στο σημειωματάριό του φύλαγε και τα γράμματα της μητέρας του, που του έγραφε:
«Γιατί πουλάκι μου δεν μου γράφεις, έστω και δύο γραμμές; Κάνει κρύο ή ζέστη εκεί που βρίσκεσαι;»
Τι να της έγραφε ο άμοιρος γιός της Σέργιος; Μήπως εκείνο που έγραφε στο ποίημά του:
«Πώς να βγεις στο βουνό, όταν στήνουν τα βόλια χορό;»
Επισήμανση
Το περιστατικό αυτό ενταγμένο στην ιστορία του Ποντιακού Ελληνισμού, αναφέρεται στο βιβλίο «Η ΚΙΒΩΤΟΣ ΤΟΥ ΠΟΝΤΟΥ» από τις εκδόσεις «Ινφογνώμων». Ένα βιβλίο αφιερωμένο στην ιστορία και τον πολιτισμό του Ποντιακού Ελληνισμού, από των αρχαιοτάτων και μυθικών χρόνων, έως τη σύγχρονη εποχή.